Zeer goed gespeeld, prachtig verhaal, en zeer veel smakelijke humor.

Licht, luchtig, charmant, elegant, dynamisch. Maar vooral veel luchtige, theatrale bavarois. Een lichtgewicht voorstelling over stadse fratsen in een bos. Maar wel uitgevoerd door vakmanschappelijke zwaargewichten. Toch een beetje zonde van al dat talent. Eén van mijn metgezellen meende aan de overkant van het speelvlak de heer J. v.d. Ende te ontwaren. (O ja, vergeleken met onze plaatsen op het balkon van de Stadsschouwburg, is er in de Economy Class van KLM plenty beenruimte - een extra tomaat)

A Bloody Lovestory is een voorstelling die op een grappige manier gebracht wordt door twee mannen. Naarmate het verhaal duidelijker wordt, begint het verhaal een serieuze kant te krijgen. De leuke, flauwe grappen tussendoor halen je niet uit het verhaal. De leuke grappen, de liefde plus de lugubere kanten van het verhaal vormen een aparte sfeer.
Al met al, een mooi verhaal met de broodnodige humor.

ik ben naar “a bloody love story” geweest, en ik vond het echt een prachtige voorstelling. ik heb momenten gehad dat ik helemaal dubbel lach maar er zaten ook wel een paar serieuze mooie momenten tussen. over het algemeen gezien was het dus een top voorstelling.
groeten Jorran

Een leuk verhaal wat op een nog leukere manier gebracht is! een echte aanrader.

Kippenvel op plaatsen waarvan ik niet wist dat ik er kippenvel kon krijgen.
Binnen een paar minuten ogen vol tranen.
Een paar minuten daarna tranen over m’n wangen.
Rillingen van mijn kruin, langs mijn nek tot over mijn rug.
Nog nooit zo’n bijzondere voorstelling gezien en vooral gehoord. Wat een stem… Wat een passie…
Voor iedereen die nog de kans krijgt om haar voorstelling te bezoeken:
Ga het niet zien…
Ga het voelen!
Ga het beleven!

Een discussie over ethiek in een toneeljasje gegoten.

Sterke dialogen. Kreeg alleen af en toe niet de kans om alle tekst binnen te laten dringen, zulke ingewikkelde zinsconstructies zaten er tussen, en de acteurs praatten soms nèt iets te snel.

Sterk spel. Vond Jan Kruit echter niet zo sterk. Heeft bijna alle tekst met dezelfde intonatie ‘opgezegd’.

Meeste complimenten nog voor het decor. Dat tot in de puntjes uitgewerkt was. Erg bijzonder.

Ik vond dit een leuke, aparte voorstelling. Er is prachtig gebruik gemaakt van verschillende rekwisieten en ik vond het een erg origineel verhaal met verassende wendingen.

Deze tweede voorstelling van Het Zuidelijk Toneel kon me aanvankelijk weinig boeien. Ik heb zelden zoveel bezoekers tijdens de voorstelling met elkaar horen praten. De reden was dat er gedurende tien minuten geen enkele acteur bewoog, sprak of dat er uberhaupt iets op het toneel veranderde. Dit fragment drastisch inkorten zou de voorstelling veel goed doen. Toen de acteurs ongeveer een half uur na aanvang eindelijk hun eerste woorden begonnen te spreken, begon er eindelijk een beetje schot in de voorstelling te komen.
Ondanks het feit dat de huidige openingsscène al redelijk gewaagd is, moeten we misschien maar blij zijn dat niet alle ideeën uit het repetitieproces zijn uitgevoerd. Het uitgebrachte werkboek laat zien dat de oorspronkelijke ideeën nog verder gingen. Hetzelfde werkboek toont eveneens aan dat er aanvankelijk ook meer muziek door de acteurs zelf gemaakt zou worden. Aan het zangtalent van Marcel Osterop ligt het in ieder geval niet. Zijn vertolking van een cowboy song is zo ongeveer het hoogtepunt van de voorstelling!
Dit is de eerste grote zaal voorstelling van Olivier Provily en ik hoop dat men hem bij de voorbereiding voor toekomstige voorstellingen op tijd terugfluit. Zo niet dan vrees ik dat zijn voorstellingen -net als die van Sanne van Rijn in het verleden bij ZT Hollandia- toch echt verbannen zullen moeten worden naar kleine zalen.

Goede acteerprestaties van alle acteurs. Een origineel thema en een goede, beklemmende uitwerking. Daarnaast zijn de mediaeffecten op een goede manier verwerkt in de voorstelling. En natuurlijk mogen we hierbij de Aibo niet vergeten die met een vette knipoog wordt ingezet.