Een sterke voorstelling van Batelaan. Een hedendaagse smartlap over de vleselijke zwaktes van een man die niet uit de kroeg kan ontsnappen omdat hij steeds gelokt wordt met biertjes en jenever. Zelfs zijn eigenaardig dochtertje kan hem niet thuiskrijgen. Minimale middelen, maximaal resultaat. Lachen terwijl het eigenlijk heel zuur is. Een voortselling waar je nog langer naar wilt blijven kijken ook al is het afgelopen.

ik vond het een hele leuke en goede voorstelling. in het begin was het allemaal nog 1 grote mysterie en later door het stuk heen werd alles helemaal duidelijk. dat werd heel leuk gedaan. verder vond ik de atributen echt helemaal geweldig. jitteke

Top!
Wat een regie en spel.
Wat een toneel.
Speels en origineel.
Er mogen meer van dit soort voorstellingen gemaakt worden!
Joepie.

“Zeeuwse Nachten 1 heeft geen pretenties maar is wel een prestatie. Het is vijf kwartier aangenaam toeven bij de queeste van Hans “Vinger” Brinkers, zijn taxi en zijn Zeeuws Meisje. De tekst (Rogier Schippers) loopt steeds lekker en is vaak geestig, de zang (Kees Scholten) klinkt ongecompliceerd en toegankelijk, de muziekanten (Kim Soepnel, Jef Hofmeister & Dennis Stroucken) zijn innemend en het hondje erg relaxed. En wij dus enthousiast. Naar de twee komende delen van het drieluik kijken we uit.

Fijn dat Mooser TH zich eens even flink opwind over deze voorstelling, dan hoef ik dat niet meer te doen. Ik onderschrijf de ‘smal’-heid van deze voorstelling, maar ik denk toch echt niet dat er prake is van azijnpisserij. Daarvoor leveren de acteurs (Mirjam Stolwijk!!) een te grote inspanning, zijn de vondsten te kolderiek en getuigt het allemaal van te veel kloten. Toch zat ik me al snel te vervelen. Ik zat erg te wachten op MEER, maar dat bleef tot het laatste kwartier uit. Gedeeltelijk door de classic FM score die onder de hele voorstelling zat. Graag poppenkast met live-muziek in de bak (of er boven zoals bij het Kerstcircus) dan krijg je mij ook aan het kraaien. Nu was het (o gruwel!) voornamelijk amusant.

Wielrennen kent zoveel dramatiek, daar moet een theatervoorstelling van te maken zijn. En dat is gelukt. Een voorstelling vol dramatiek, creatieve vondsten, mooie beelden, goed gecombineerd met muziek (mooie vondst, het nummer van Sheryl Crow…). De voorstelling blijft gedurende anderhalf uur het grootste deel van de tijd boeien. Wel jammer dat er af en toe wat teveel herhaling in zit, bepaalde vondsten (de ploegleider met een stuk karton als autoraam bijvoorbeeld) zijn bij herhaling niet voldoende om de spanning erin te houden. Vandaar dus een tomaatje. Aan de andere kant, herhaling is natuurlijk ook een belangrijk element van het “stoempen op de pedalen”….

Een gewei voor de dichtheid in vondsten, de creativiteit en consistente vorm en Rogier In ‘t Hout die vooral in het begin met buitengewoon strakke techniek zijn Macbeth pop speelde. Ook Martijn de Rijk mag met dit gewei op de foto. Hij is een speler die met gemak de lat haalt. Er zat kortom echt werk in deze voorstelling, en dat was zeer dankbaar. Maar voor de rest! Macbeth op z’n smalst. De highlights zonder meer. Ja, in poppentheatervorm. UND? Het NNT doet wel joviaal en leuk, maar het is niet echt leuk. Het is een beetje benepen. Als je het mij vraagt is het stiekem een enorme azijnpisserij.

Wat een ontzettend leuke voorstelling. Het verhaal is natuurlijk bekend maar wat een creatieve manier om het te brengen. Leuke muziek (Joost Belinfante) en de combinatie tussen het spelen en het poppenspel vond ik geniaal. Het decor was eenvoudig maar raakte de essentie van wat het uit moest beelden (de jaargetijden). Aanrader voor jong en oud!

Ja het is al een tijdje geleden dat ik geweest ben maar het moet me toch nog even van het hart. Steeds meet komt het voor dat er overal lyrische en enthousiaste reakties opklinken bij een bepaalde voorstelling wanneer de voorstelling mijzelf volstrekt niet raakt. Ook nu weer bij Don Carlos. In het programmaboekje dacht ik te lezen dat Theu Boermans het belangrijk vind in deze tijd dat mensen vrijheid van meningsuiting hebben. En acteur Jacob Derwig kijkt af en toe schuin het publiek in want ja als hij het over het land heeft dan heeft hij het over Nederland. Maar mag ik misschien gewoon naar een goeie uitvoering van het klassieke stuk Don Carlos kijken? En waarom moet de eerste scene zich op een vliegveld afspelen? Zo zijn er nog veel meer zaken in de uitvoering die ik niet begreep of er voor mij veels te dik bovenop lagen. Vanaf nu vind ik alle toneelstukken en opera´s die een oude tekst als uitgangspunt hebben en zogenaamd vernieuwend en actueel zijn ouderwets en ik zal blij zijn als ik weer eens iets mag zien wat vernieuwend traditioneel is. Het gewei is voor de acteurs, die ik opzich niet slecht vond spelen.

Dat we balanceerden op de rand van verveling en ergernis kwam niet door Ingmar Bergman en al helemaal niet door Linda van Dyck. Die maakte iets moois van haar Charlotte. Maar verder overheerste bij ons verbazing. Over het decor, over een niet zozeer saaie alswel houterige Victor, over een regie die het er wat betreft Eva wel erg dik op legt. Teleurstellend, want we hebben echt uitgekeken naar de hernieuwde kennismaking met Camilla Siegertsz.