“Een Meeuw” is een genot. Goed, Tsjechov nú is wat minder avontuurlijk dan Werner Schwab toen, maar Theu Boermans heeft me zowel in zijn hoedanigheid als regisseur als in die als acteur, gisteravond weer blij gemaakt. Natuurlijk dankzij speelsters en spelers die ditmaal echt alles goed doen. Met, zonder iets op iemand anders af te dingen, extra uitroeptekens voor: Halina Reijn, Halina Reijn, Halina Reijn!!!

Zeer goede voorstelling. De kostuums en de lichtwerking erop waren prachtig. Het licht zelf was al een fenomeen. Het spel zeer boeiend, verrassend en serieus tegelijk. En vooral de manier waarop Tanghe hedendaagse muziek gebruikt om het oude stuk interessant te maken voor deze tijd is ook zeer goed gedaan. Ik heb 3 uur lang zitten genieten en geef alleen geweien, dan moet de Paardekathedraal ze zelf maar onder de armen verdelen.

Dit is theater van het allerhoogste niveau! Het blijft een raadsel hoe twee acteurs zittend aan een tafel een publiek meer dan 3 uur en een half in de ban kunnen houden. Ik zag deze voorstelling voor de 6de keer en nog steeds verveelde ik mij geen seconde. De interactie tussen Peter & Damiaan zorgt voor pure chemie. Het lijkt haast alsof de tekst (die steengoed is) echt voor hen werd geschreven. Zelden zo hard gelachen en genoten in het theater. Meer van dit!

Emotionerende voorstelling met treurige visie op de toestand van ‘de westerse mensch’. Erg de moeite waard, relevantie alom in de schouwburg. En dat er een gast in zijn borst staat te snijden, is een beetje ziek, maar uiteindelijk heeft hij waarschijnlijk niet meer pijn dan wanneer je met je handen een ingescheurde teennagel pareert.

Vinterberg maakte een meesterlijke film. Daarin past hij de vrolijke vormelijkheden van een burgermanshuldiging van een pater familias, als camouflage toe. Hij laat ze de oudste zoon van de gegoede familie namelijk als strafprocesrituelen gebruiken. Die speelt daarin zelf aanklager, met zijn tweelingzus als slachtoffer, zijn vader als verdachte en de overige feestgangers en personeel als jury en getuigen. De gedoseerd onthulde familiegeheimen worden daarmee extra verrassend en schokkend. Je gelooft als toeschouwer je ogen en oren aanvankelijk niet. Op toneel blijft veel van de kwaliteit van de film bewaard- daar staan vader en zoon Römer, Ria Marks, Saskia Temmink en Titus Tiel Groenestege wel borg voor. Toch het zou veel beter zijn geweest als de opleukende gein van de NUHR-factie een beetje in toom was gehouden. Die overdaad doet schade. Daarom is de film beter.

Vaders en moeders…. wat een bizarre voorstelling. Gek, mooi, fantasievol, goed, slecht, nare mannen maar toch menselijk. Schitterend gespeeld, mooi gezongen (vooral Louis van Beek en Paul Disbergen), bitter en zoet.

Het voordeel van muziektheater is dat je er als toneelliefhebber muziek bij krijgt (Een groot gewei voor componiste en ensemble). Het nadeel is dat je minder toneel krijgt. In dit geval zo weinig dat, naar ik aanneem, niet alleen twee tussentijds afzwaaiende bezoekers en ik, maar ook Jaap Spijkers zelf, zich heeft moeten afvragen : “Wat dóe ik hier in de Toneelschuur? Waarom zit ik nu niet in de zwoele buitenlucht op zo’n gezellig vol, Haarlems terrasje, achter een fors blik bier?”.

Lang geleden gemist, nu Godzijdank in de reprise. Om te beginnen had ik het geluk te kijken naar de kookkunsten van Mathias de Koning en Jan Joris Lamers. Zij kunnen goed koken en ook heel goed spelen dat ze goed koken. Ook kunnen ze lekkere wijn opentrekken, zodat ik heel veel zin kreeg in lekkere wijn. Dat kreeg ik dan niet, maar wel bruisend en naar het hoofdstijgend toneelspel van Peter van den Eede en Damiaan de Schrijver. Het was een mooie avond. In de zaal zat iedereen; mede Koe-mensen, de barmensen van de Blincker, acteurs als Jeroen Willems en schrijfsters als Judith Herzberg. Het werd daardoor een spannende avond. We begrepen heel gezellig met z’n allen de grapjes over Grotowski en workshops, maar werden ook collectief unaesy toen Toneel dood verklaard werd. Mooie avond.

Mensen, Hoera! De Theatercompagnie kan het nog en Theu Boermans zeker. Behalve regisseur was hij ook een zeer fijne acteur. Als tegenspeler van zijn actrices is hij fantastisch. Hulde, hulde. Sylvia Poorta is geweldig, zonder enig zelfbehoud speelt ze een verouderde diva. Ik eis een Theo d’Or voor deze prestatie. Halina Reijn heb ik nog nooit zo mooi zien janken. Vooral de laatste scène, als ze eindelijk normale kleren aan mag, staat ze te goed te acteren. Behalve al dit moois ook humor, nog meer fijn ensemble spel, goeie dramaturgie en grote gedachten over toneelkunst. Het Compagnietheater wordt fantastisch gebruikt, superlatief, superlatief. Wat een opluchting.

Poppentheater op z’n best. Had al wat van Neville Tranter gezien en houdt erg van poppentheater, maar deze voorstelling overtreft alles. De laatste dagen van Hitler in zijn bunker op een vrij humoristische manier in beeld gebracht, natuurlijk met momenten van overpeinzing. Kan ook niet anders, met zo’n thema. Met prachtige rollen voor Goering, Eva Braun en ‘de dood’.
Absolute aanrader.