Een afstudeerproject van de regieopleiding. Duidelijk te zien dat de regie erg goed was! Niet erg gecharmeerd van de spelers, alleen de rol van Baal en van Edward (?) werden echt goed gespeeld. Leuke vondsten zoals dat mensen achterop hun pak met krijt de naam van hun rol hadden staan op momenten dat dat niet duidelijk was.

Betoverend theater. Alle ruimte voor de weemoed van de herinnering. Prikkeling van de eigen verbeelding. Pure poëzie. Dans en toneel en tekst en muziek in complete balans. En: in Joop Admiraal is een pracht-danser opgestaan.

Zo’n voorstelling die alles mee heeft: fantastische acteurs, slimme dramaturg, goede regisseur. En het doet me niks. Ik zie de kwaliteit, maar het lukt me niet om mee te leven met de personages.
Wel interessante, positieve, interpretatie van het op het eerste gezicht loodzware stuk. Is Johan Simons na Ivo en Theu ook soft aan het worden?

Een prachtige voorstelling, was zeer onder de indruk, had in het begin moeite met de rijmende-tekst maar na 5 minuten had ik mij eraan over gegeven. Heerlijke acteurs met name Bas Keijzer en een geniale Maike Meijer. Wat een geniaal concept.Wat een helder gebruik van bestaande muziek en wat een hallucinant mooi licht. Ik begrijp dat de première minder is geweest maar het moet mij van het hart: komt dat zien, komt dat zien! Dit is mooi theater wat je maar zeer zelden ziet.

Had al wat gelezen hier en daar over deze voorstelling en wist dat ik het moest zien, fijne voorstelling, dans mooie text, voorstelling zuigt je anderhalf uur mee. Rock moment met Joop Admiraal en zijn duet prachtig!
Fijne dansvoorstelling dus!! Zeker na weekje springdance. En op deze manier ook binnengeslopen op dit nogal toneel forum.

Na een geweldige desoriënterende binnenkomer, tekst en rust. Voorstelling nam de tijd en ik dwaalde af en toe af. Och ja, incest moeilijk, moeilijk. Maar na de verleidingscène van Christiane was ik gegrepen, dit werd een andere ‘Vrijdag’. Geen ‘Vrijdag’ over de hypocriete maatschappij, over het katholieke geloof, over sex en boete, maar gewoon over mensen die doen wat ze kunnen. Speciaal gewei voor laatste scène, die overdonderend liefdevol is.

Dat valt dus wel mee met die 5 uur, dat is inclusief twee pauzes, van mij hoeft het er maar één te zijn. Spel is geweldig, bijna patserig goed, waarvoor de geweien. Vooral genoten van Mark Rietman, want lang niet gezien. Soms iets te grappig, maar dat mag wel bij O’Neill. Maar mensen dat decor. Gooi het weg! Waar gaan die semi-diepzinnige stills van muren en bloemen over? De muziek kan echt niet, cliché, cliché. Veels te moeilijke changementen, waardoor het hele podium onder de lelijke plakkertjes moet zitten. Mislukte Guy Cassiers diepzinnigheid met digitale camara’s. Gooi weg, en laat die superspelers het toch lekker alleen oplossen met die ene ouwe stoel van vader.

Ontzettend grappig, mooi, ontroerend, prachtige muziek. Ik hoop dat deze vier heren nog veel van zich zullen laten horen.

Het was een prachtige voorstelling, ik was erg onder de indruk.

Puur theater zoals dit heeft geen overdadige kostuums of decors nodig. De beweeglijkheid van de acteurs zorgt voor een gevoel van opslorping, alles doet mee, ook de toeschouwer. Absoluut de moeite waard!!!