Lekkere ervaring, veel te voelen, ruiken en knuffelen. Veel verrassingen, waaronder ook het gebouw. Heerlijk mimevolk glimlacht me toe, straalt liefde uit en is verleidelijk als sirenen. Het blijft erg een lichamelijke en zintuigelijke ervaring en de betekenislaag is wat dun. Ik heb vanwege de regen de karretocht gemist, misschien zat er nog te veel in mijn hoofd voordat ik begon. Misschien dat ik daardoor vond dat er nogal veel en snel, dingen met me gebeurden. Ik had op alle plekken nog wel wat langer willen doorbrengen.

Intieme dinges. Een lieve vragen fee, prikkelt de geest en legt spannende dilemma’s voor. We waren met weinig en eigenlijk ging dat heel goed. Iedereen antwoordde en van mijn vijf medepubliekers weet ik nu veel over het diepst van hun gedachten. Jammer van de publieksopstelling, het is erg leuk om mensen te zien antwoorden en tegelijkertijd naar de leuke fee te kijken, meer in een kring zitten lijkt me mooier.

Beetje verwarrende voorstelling. Een collage waarbij het grotere geheel mij niet duidelijk wordt. De delen zijn soms erg intrigerend, maar soms duur het te lang. Een theaterconcept als deze is natuurlijk behoorlijk fragiel balancerend; ik denk dan ook dat ik niet de sterkste uitvoering heb gezien (zaterdag avond geloof ik), want de versie die ik zag op de afsluiting van het Theaterfestival een maand later was wat compacter, en veel sterker. Wel fascinerend.

Origineel idee, twee simpelweg erg goede bands letterlijk laten “spelen” met elkaar. Rol van de ceremoniemeester en van de DJ kwamen niet goed uit de verf, maar erg fijne muziek, mooie bandbattle. Volgens mij kan dit concept best vaker worden ingezet, wellicht als een jaarlijk terugkerend evenement (met vanzelfsprekend elk jaar andere bands).

Mooi verhaal waarbij de verborgen geschiedenis zich langzaam ontrolt, klassieke opbouw wat dat betreft. Prima acteerwerk, overtuigde volledig. Mooi klein gehouden, past goed bij dit verhaal denk ik. Een van de beste Productiehuis-voorstellingen die ik heb gezien.

In haar vorm erg mooi: de voor-voorstelling en de steltlopers brengen de sfeer er erg goed in van te voren. Ook de combinatie van video en poppenspel was leuk, in zekere zin een navolging van ‘De grote oorlog’. Het poppenspel was mooi liefdevol, werkte vaak erg goed, acteerwerk was echter benedenmaats, plat. Gebruik van de ” echte” circusartiest vond ik wel geslaagd: het gaf de circussfeer wat beter vorm, en bleef functioneel; door de manier waarop de trucs in de voorstelling waren verwerkt werd het nooit echt effectbejag. Het matige acteerwerk kon het eenvoudige verhaaltje niet overeind houden.

Helaas werd dit veel te weinig theatraal. Ik ben groot liefhebber van de dierenverhalen van Toon Tellegen, en de twee acteurs vertelden ze prima, maar het werd geen theater. Kostuums, decor, aankleding, het kwam niet uit de verf, was overbodig of gezocht. Als het gewoon bij vertellen was gebleven was het prima, wist het publiek ook waar ze aan toe was: nu was het wat onbevredigend.

Het ideetje van cine-coupé begint een beetje uitgewerkt te raken: de verhaaltjes worden steeds lichter, de verrassing is er meestal wel af. Bij de Coupe voorstelling van 2 jaar geleden kwam ik zeer vrolijk buiten, nu eerder schouderophalend.

Vreemde voorstelling. Teksten zijn soms tenenkrommend, de mise-en-scene is onbegrijpelijk, de verhallijn is onduidelijk danwel afwezig, de dansfragmenten soms heel mooi, soms volledig zinloos, de verkleedpartijen onnodig, kortom: geen touw aan vast te knopen. Tegelijkertijd blijft het wel boeien, grijpt het de aandacht, fascineert het. Sommige van de acteurs zijn krachtige, expressieve theaterpersoonlijkheden. Het zorgt ervoor dat ik wel erg benieuwd wordt naar ander werek van Ine te Rietstap, om te kijken of ik die essentie in de toekomst wellicht wel weet te grijpen.

Perfecte samenwerking tussen Boulevard en November Music. De ontmoeting tussen de avontuurlijke musici van Krang en de improvisatoren werkt bijzonder goed. Je ziet echt muziek gemaakt worden voor je ogen. Geluid is niet briljant: rietblazer Edward Capel is soms niet te horen, terwijl hij zijn longen haast door het riet perst, en ook de elektronica van Rob Daenen zit ver weg verstopt in het geluid.