Weet wat we doen?
We maken een voorstelling die helemaal nergens over gaat en waarin helemaal niks gebeurt. Dan gaan we een uur irritant heen en weer lopen in irritant rammelende harnassen, mompelen onverstaanbaar vier volzinnen en dan kijken we hoe lang het duurt voor het publiek spreekkoren aanheft of beter woedend de stoelen uit de zaal rukt en naar het toneel smijt.
Ik heb Kas en de Wolf hoog zitten en Suver Nuver prof theatermakers gevonden, maar wat hier gebeurt is verbijsterend. Daar staan drie mensen op het toneel met zoveel ervaring een waaaaanzinnig grote plank mis te slaan.
Verraad aan het vak.

Heerlijk begin, lekker duveltje, lekkere muziek en lachende gezichten om je heen, dan kom je wel in de stemming. En dan begint de voorstelling, eerst wat traag, maar dan kom je er in, dat leidt tot een hoogtepunt als Zwart Afrika wordt opgeroepen. En allemaal begeleid door lekkere muziek.
De voorstelling op zich was niks mis mee, het ligt aan de tekst. Het was een schok voor de theaterwereld toen dit stuk voor het eerst op de planken kwam, maar tegenwoordig zijn we al zo gewend aan ‘absurditeiten’ dat het mij in ieder geval niet is opgevallen.
Geweien voor de durf om dit stuk op te voeren, de muziek het spel en het begin van de voorstelling. De tomaat posthuum nog voor Genet, die een werk heeft geleverd, dat al heel gauw slap en ouderwets is geworden.
Maar ik ben blij dat ik de enige uitvoering heb gezien met alleen niet-blanken! (zoals Genet het heeft voorgeschreven en nog nooit eerder is gedaan, volgens mij)

Vreemdsoorig theater dat ik deze vorm nog niet heb gezien. Dat is al een kwaliteitsoordeel op zich. Of het goed is? Ik weet het niet. Ik heb geen vergelijkingsmateriaal. Wat ik wel weet is dat ik gefascineerd werd door de rare waanbeelden, lugubere sm-elementen en maatschappijkritische boodschap in de voorstelling, en de overgave waarmee de acteurs speelden.Horrorbeelden gecombineerd met ontroering. Zeer vreemdsoortige humor. Ik ga zeker ook naar de volgende voorstelling van deze jonge Vlaamse groep vanavond of morgen. Tomaat is voor de momenten waarop de voorstelling soms even wegglipt en de wat Nederlands aandoende moraal, die ik altijd zo fijn vind ontbreken bij Vlaamse voorstellingen.

Zo zie je het toch maar zelden, toneel over met in boeken - en er mag gelachen worden ook! Boeken in het hoofd geleerd en gepropt en gespeeld alsof het geen boeken waren, maar echte acteurs, in een boekenkast. Erg knap, acteren op de vierkante meter.
En leuk bovendien, met kleine aardigheidjes en volle intermezzo’s. (En pauzes met lolly’s en knakworst..)
Had ik al gezegd dat er zo knap wordt geacteerd? Met name veren met pluimen in de reten van Jacob en Margijn en de rest mocht er ook zijn. Wat moet dat worden, Jacob Derwig bij Toneelclub A’dam… Ik wil geen blote kont, ik wil blote hoofden. Desnoods zonder wereld.
Helemaal geen minpunten dan? Nee, eigenlijk niet.

In Vlaanderen wordt dit blijkbaar als existentieel horrortheater benoemd. ik kan me wel wat voorstellen bij die term. Je hoort verhalen over complottheorieën, vreemde hotels, SM,… uit de mond van vier figuren wonend net over de rand van de samenleving. Scenografisch en beeldend heel sterk, ik moest vaak aan stripboeken à la Xoco, de Killer en dergelijke denken. Op momenten hilarisch, op momenten ontroerend en vernieuwend op de koop toe.

In deze voorstelling van het NNT is de kalief verveeld vanwege de lamlendigheid van het volk en zijn vervlogen idealen. Hij neemt verlof en zet een gevangene op de troon die daarmee plotseling alle macht in handen heeft. Een geweldige voorstelling die op omgekeerde wijze de visie van de Westerse wereld op de normen en waarden van de moslims weergeeft. Het NNT laat mooi zien hoe het onbegrip van andere culturen invloed kan hebben.
De personages worden goed neergezet. Vooral de kalief die met zijn onwetendheid wat macht betreft zijn personage sterk neerzette. Ook al is het onderwerp serieus, de plotselinge macht van de kalief zorgt voor vele hilarische momenten en maakt de voorstelling grappig.

Helemaal in de eigen stijl laat Orkater het Madame Bovary scheppende brein van Gustave Flaubert zien. En dat gebeurt lichtvoetig, muzikaal en heel inventief. Met een mooi, hemels toneelbeeld. En een kennelijk op het lijf van Tamar van den Dop geschreven rol. Die speelt de Emma zoals ik me die voorstelde. Alles bijeen: een mooie avond. Met één kanttekening: soms zou het ietsje minder nadrukkelijk kunnen, wat mij betreft.

Een prima theateravond. Ik was even vergeten dat theater ook gewoon heerlijk entertainment mag zijn. Tussen alle hoogdravende experimentele theatervormen, vind je weer eens een stukje nostalgie.
Het stuk heeft vaart, humor en spanning. De personages zijn niet allemaal even stabiel gespeeld, maar weten mij wel te boeien. Het verschil tussen een theateracteur en cabaretiers is wel duidelijk. Toch weten de twee mannen soepel te spelen en brengen humor mee vanuit hun genre. Een prachtig decor zorg voor een gouden randje. Agatha is back!

Alweer zo’n vreselijk leuke voorstelling van Cie. de Koe. Twee jonge acteurs, tafels met kamerplanten, bureaulampen- en stoelen, onaangeroerde flessen wijn en het geluid van plenzende regen. Een prachtdecor voor een goede portie weltschmerz. Maar de twee goede vrienden die aanvankelijk hun smarten delen blijken van het lijden een heftige onderlinge competitie te maken. Een bijzonder geestige strijd waarin goddank ruimte blijft voor ontroering. De gesproken versie van “Laat me niet alleen” werd prachtig gebracht. Een vrouw… Ja, een vrouw zou de mannen van de ondergang kunnen redden. Maar ze is als Godot…
Het tomaatje gaat naar de zéér grote overeenkomst in speelstijl, intensiteit en dictie tussen de jonge acteurs en hun grootvaders van Stan en Cie. de Koe. Op meer dan één moment werd ik als het ware teruggeflitst naar vandeneedevandeschrijvervandekoningendiderot (Stan, Discordia en De Koe)waarin onder andere de fantastische terugkerende uitroep “Mask-of-faceeeeeesssss” mij deed schuddebuiken…
Ik hoop daarom dat Stefaan Van Brabant en Nico Storm zichzelf zodanig weten te ontwikkelen dat hun meesters onzichtbaar worden, met behoud van kwaliteit en onmiskenbaar (spel-)plezier.

Wij hebben in Theater Tamboer in Hoogeveen genoten van deze voorstelling!
Weer eens heel iets anders dan de andere toneelvoorstellingen die we zagen.Geen klucht en geen experimentele voorstelling heel toegankelijk.
Tot op het laatste moment blijft het gissen wie de dader is.
De Agatha Christie sfeer is voelbaar, heerlijk.
Echt een leuke avond uit. Wij vonden het de moeite waard.