Alle tomaten van de wereld voor het stuk en Hans Dagelet zelf; dit is simpelweg onbegrijpelijk en oer-irritant performance theater. 1 gewei voor de techniek; er wordt geprojecteerd op een voor- en achterdoek, hetgeen een interessant en creatief effect oplevert. Dit wordt echter volkomen ondergesneeuwd door de serieus SCHANDALIG slechte voorstelling. Sla dit alsjeblieft over als je naar De Parade gaat, je 7 euro is nog beter besteed aan een bakje lauwe, kleffe, zouteloze patat in één van de restaurants ter plekke.

In één woord: HILARISCH. En ook nog origineel, creatief, stimulerend. Na deze voorstelling ben je de rest van de avond in een briljante bui! Alles wat de De Parade kan en zou moeten zijn.

Goeie wijn, smakelijke hapjes en prettig gezelschap vooraf - het theater in de openlucht in het Amsterdamse Bos is ons jaarlijkse en feestelijke begin van het nieuwe seizoen. Dit keer keer dan ook nog eens met een bijzonder origineel, bewonderenswaard en spectaculair decor. De voorstelling zelf draait om een onuitstaanbaar tobbende Ivanov en twee volkomen toegewijde vrouwen. Dat drama -hoewel niet echt mijn kopje thee- kwam gisteravond behoorlijk uit de verf. Maar dat de regie van de graaf en de heer en mevrouw Lebedev malloten heeft gemaakt, is een keuze die aan vele kanten wringt.

Wat een zegen voor het Bos dat Jeroen van den Berg gekomen is! Een schitterend stuk, in een wonderschoon decor en prachtig hertaald. Zelfs de theater-van-de-lach aspecten, bepaald niet mijn ding, zijn niet ergerlijk en brengen de voorstelling niet uit evenwicht. Voor het eerst in jaren waren de twee uur na half tien meer de moeite waard dan de picknick voor die tijd.

Een boer en zijn vrouw uit twente hebben de opdracht van god gekregen om een ark te bouwen omdat er een nieuwe zondvloed komt. Eigenlijk verprutsen ze het vanaf het begin en wij (publiek) worden daar deelgenoot van. Henk (Noach) heeft eigenlijk geen idee waar hij aan begonnen is. Er wordt lekker gespeeld door deze groep jonge acteurs die er helemaal voor gaan! De leukste voorstelling van deze avond! Alleen erg jammer dat er (weer!) van die zatte eikels aan boord zaten die vooral zichzelf erg leuk vonden. Lijkt sowieso alsof de parade alleen nog maar een zuipfestijn is. Jammer voor de acteurs en zeker ook voor de andere 78 mensen publiek.

Dope. Dit. Dit is gewoon helemaal dope.

Dit was de leukste Parade voorstelling die ik zaterdag heb gezien! Een frisse jonge groep theatermakers/ acteurs, die alles uit de kast halen om er een hele bijzondere boottocht van te maken! want er word echt gevaren mensen!!!!! Top! Vond het gewoon erg leuk! sowieso 1 gewei als aanrader! de rest van de geweienvoor De Familie Van.

Pijnlijk accurate pastiche van de musicalcultuur. Klaasen zit met teksten en uitvoering zo dicht aan tegen de mores van de Nederlandse musical dat zijn humor soms maar met moeite als ironie kan worden herkend. De doorgedraaide vermusicalisering van het Nederlandse theater wordt door Klaasen en dansers in een griezelig perfecte imitatie te kijk gezet. Vrijwel alle musicalgenres, inclusief de Friestalige met ondertiteling, weet Alex Klaasen in de essentie te treffen. De dansers doen het uitstekend, de kostumering ziet er fantastisch uit en de scene in de scharrelboerderij met hitsige kippen en haan als metafoor voor de oversekste maatschappij, waar KLaasen als een zwarte domineekip zich met moeite tegen verzet, is een hoogtepunt.

Bijbelse klucht op een boot. Bij momenten hilarische boottocht waarbij het publiek paarsgewijs, als de dieren op de ark van Noach, door een boer uit Boekelo met een missie van God worden voorbereid op een specifiek fokprogramma als de zondvloed de rest van de wereld heeft verzwolgen. Vet aangezette speelstijl, effectbejag wordt niet geschuwd, bijna letterlijk ‘lach of schiet’. En er wordt geschoten met scherp.

The Ex is een band die zijn weerga niet kent. Hun geluid is zo origineel en onconventioneel, dat er zich een volledig nieuwe wereld openbaart. Ze zetten een muur van geluid, soms van gewapend schokbeton, soms van koud staal, soms van iele madeliefjes. Helaas was dit zowat het enige wat ik echt positief vond aan deze theaterdraak.
Ik ging erheen, ongehinderd door een goede voorstudie van boek en film. Blanco, maar heel verwachtingsvol. En wat gebeurt er? Ik zit me drie kwart van de voorstelling met een diepe frons op m’n voorhoofd af te vragen wat er zich aan mij voltrekt. Als ik mijn best doe, snap ik het verhaal zoals ze het bedoelt hebben echt wel. Maar waarom moet het zo complex, nonlineair, abstract, afstandelijk, arogant, agressief en asociaal gebracht worden? Ik snap dat al die facetten bij het verhaal horen, maar ik vind ze op deze manier de voorstelling echt geen goed doen.
Misschien waren mij verwachtingen te hoog gespannen, maar ik blijf over met los zand. Een vaag verhaaltje over een megalomaan mannetje en zijn vriendjes. En trouwens, wat was het slecht gecast! Sorry hoor, ik zet mijn vraagtekens al bij Ko als hoofdrolspeler Alex, maar hij gaat er wel echt voor. De rest vond ik me toch een partij ongeloofwaardig en niet op zijn plaats. Sorry hoor, maar als Bart Klever met stoelen gaat gooien en karate gaat doen, dan moet ik gewoon een beetje gniffelen. TE OUD! Iedereen was te oud en dan vind ik het niet gevaarlijk meer.
Ik vind dit het klassieke voorbeeld van een veelheid schaap en een weinig wol. En ik wil het tegenovergestelde als ik naar theater ga.