Intrigerende voorstelling mede door de locatie, geeft een goede en bijzondere kijk op Moluks verleden en gemeenschap beleefd door verschillende generaties.

SUPER hoe 1 persoon zo’n voorstelling kan geven… heeft die man nog een stem aan het einde van de Boulevard?? Echt een aanrader!

Beeldende kunst op een theaterfestival als een volwaardig onderdeel gepresenteerd. Sfeervolle locatie, vooral Maureen Prins in een bunker onder de muren van het oude bolwerk. Haar installatie toont op video een meisje dat als Alice in Wonderland door een dakraam klimt, een idyllische vriheid tegemoet. Niet pretentieus, mooi gedaan. De poetische bijdrage van Esther van Waalwijk is vooral ‘s avonds prachtig en de ramen op de vlaggen van Katelijne Arts bieden een feestelijke, levendige aanblik.

Form is een project van Muzieklab Brabant dat kansen geeft an jonge componisten. Vanavond was de aftrap. Het 1e concert wat een uiting van hoogstaande vernieuwende muziek, waarin passie, vakmanschap en improvisatietalent met elkaar in gevecht waren. Een genot. Form belooft een belangrijk intiatief te worden. Ga kijken en vooral luisteren !

Absolute topvoorstelling van fenomeen Paul Clark. Dit doet niemand hem na. Onnavolgbare logica die volledig overtuigt: humoristisch, intelligent, en zonder enige ijdelheid gespeeld. Voorlopig nr 1 op mijn Boulevard-lijstje!

In de blinde hitte van de Bank van Leening kwam het muzikale en poetische Wolperding beklemmend tot leven. Broeierig streektaaltheater, dat slecht afloopt, maar daarvoor word je gewaarschuwd. Soms wat artificieel maar in het geheel meer dan overtuigend.

Heel mooi, vooral de snelle en toch slowmotion bewegingen met de trampoline! Helemaal top. Muziek ook een tien, wel de bekende Roland SPD 20 sounds, maar da’s voor de kenner.
Laater, Pas en Kars.

Sinds een paar weken staan de Kraftwerk-covers van Senor Coconut op de MP3-speler in het Moose kantoor. De crossover tussen akoestische en electronische muziek heeft voor mij dus geen geheimen meer. U kunt zich voorstellen hoe zeer ik heb uitgekeken naar ‘Loteq’, een project waarbij jazz-musici dance gaan maken. Maar helaas: het resultaat is nogal monotoon en toont vooral aan dat je repetetieve muziek vooral door computers en samplers moet laten maken en niet door 9 conservatorium-musici.
De setting hielp ook niet echt mee: de Pleinzaal van Theater aan de Parade heeft weinig gemeen met een leuke dansclub en het personeel in werkkleding doet hard zijn/haar best om je zo min mogelijk thuis te doen voelen.
Mocht u een echte volhouder zijn (en op tijd): u kunt vanaf nu (23:20) nog een uur Loteq-en…

Terecht won Lizzy Timmers met Jamila een theaterprijs in de stad Oostende, tijdens het theater-aan-zee-festival. Op rolschaatsen voerde ze het publiek mee in de stad Rotterdam waar je je inderdaad best op wieltjes verplaatst om er veel van te kunnen genieten. Het stuk geeft te denken of de ruimte en de omgeving van een stad voor het individu dat er in dreigt verloren te lopen. Proficiat met je prijs.

Kom net uit de voorstelling gewaggeld en ben erg enthousiast. Eten is errug goed. Dat is gelijk het probleem van de voorstelling/experience, het eten en de wijn out-staging de zusters een beetje. Qua experience enorm goed gelukt, mijn disgenoten zijn vrienden voor het leven geworden. De zusters zijn ook leuk, de locatie prachtig. De climax werd behoorlijk omzeep geholpen door lul de behanger (een vroege gast van de partij die na ons geboekt kwam?)die de focus op het moment supreme totaal naar zich toe trok en niet het fatsoen had om zich schuchter terug te trekken. Tomaat voor hem en ook een heel klein beetje voor de zusjes die net iets lekkerder dan hun eten moeten worden. Geweitje dan weer voor de liefde voor Italie.