Een geniale verbeelding van de breekbaarheid van de driehoek, gevormd door het huwelijk, de vriendschap en het heimelijke verlangen, de verleiding en de breuk in een vrijwillig isolement slepen je mee door de zinderende woestijn. Zang en muziek zij haarfijn afgestemd op de omstandigheden en nog meer op het verhaal. En het decor is uitmuntend, subtiel maar zeker ook voldoende (Bernadette, geweldige ontwerpen)

Vanavond heb ik Zonder Olga bezocht. Eindelijk kunnen zien op de Boulevard want op Oerol steeds uitverkocht.
Ik heb erg genoten. Zeer de moeite waard.

Knap gespeeld en heb erg gelachen. Bovendien vind ik het goed dat het ergens over gaat: een uitvergroting van de gekte van de tijd waarin we leven. De moeite waard om naar toe te gaan.

Oeps…ik ben bang dat de ‘toevallige’ bezoeker hier niet zoveel mee kan. Meer iets voor de doorgewinterde cultuurkenner. Sterke zanger, maar ik haakte af.

Feest, feest, feest! Zo hoort cultuur te zijn! Verbazend, verrassend en verfrissend! Hulde aan DJ Tjerk, de Tiesto van de toekomst!

Dans was fraai. Muziek verrassend, mooi wel.
Zang was soms heel mooi, maar meestal te zwaar aanwezig. Decor was wel aardig. Zand op de grond goeie vondst: echt woestijneffect.

Sommige theatergroepjes zijn eigenlijk als bandjes. Jonghollandia is er zo eentje. Nu zijn ze toe aan hun Moeilijke Derde Plaat, met gastmuzikanten en een high concept. Ik vind het jammer, maar het is geen geslaagd project: er mist een laag; het heeft te weinig met mij of met hen te maken en blijft hangen in het verhaaltje. Jammer, want ik vind zowel spelers als Kopna Kopna sympathiek, intelligent en aantrekkelijk. En wat is Rik Elstgeest een goeie acteur, dat moet hij vaker doen.

genoten van dans en muziek (eland), minder gecharmeerd van zang en commentaar (tomaat). Onduidelijke verhaallijn, maar expressie maakte veel goed. Al met al een zeer verrassende ervaring!

Het archetypische verhaal van de moffenhoer vertelt in een beetje brave teksttheatervoorstelling, met een liedje hier en daar. Hoewel de voorstelling nergens gevaarlijk wordt en nogal schools van dramaturgie is, wordt het intelligent en vakkundig gespeeld. Het aanstekelijke spel van de twee jonge actrices maakt de gedateerde thematiek toch invoelbaar.

Rollema speelt Fien de la Mar in al haar rollen, leeftijden en gemoedstoestanden, ook erg leuk voor liefhebbers van vooroorlogstheater. Ze schakelt snel, zingt en charmeert het publiek. En dat op de heetste dag in het jaar, terwijl er buiten op een of ander muziekpodium besloten is dat het allemaal nog harder en met meer bas moet. Zonde dat de solo versterkt moet worden, volgens mij is ie zonder waanzinnig kwetsbaar. Tomaten voor de muziek op de band, live is natuurlijk veel beter. Maar klasse en ik ben benieuwd wat Rollema nog meer kan dan heel goed Fien spelen.