waarom mogen er slechts 6 geweien… jeetje.. ik kon met moeite mijn tranen binnen houden.. wat een theaterervaring… ik ben nog steeds beetje stil van Orly resp Schiphol….

Dat je met zo´n ontzettend oubollig stuk toch nog een leuke avond kunt hebben…. De tomaten zijn voor het stuk en voor degene die bedacht heeft om dit te gaan spelen. Een gewei voor Gijs Scholten van Asschat want hij is geweldig, hij wekt de indruk het ontzettend naar zijn zin te hebben op het toneel, hij speelt virtuoos. En de andere geweien zijn voor het decor, het licht en de kostuums want alles ziet er prachtig uit. Jammer van dat suffe verhaal.

Het viel reuze mee (of tegen)dit keer qua omvallende decorstukken, slijpende circelzagen, klotsende bakken water en vervaarlijk slingerende lampen. Drie mannen, wetenschappers, wachten op de uitslag van de jury. Hebben ze de Nobelprijs gewonnen? Een heel tekstueel stuk, gelardeerd met slapstick. Mooi licht, mooie toneelbeelden. Naar mijn eigen smaak iets te tekstueel, het ging maar door de betogen van de heren, terwijl ik meer van de beelden en het fysiek theater ben. Maar oh, oh oh wat knap. Ze kunnen het echt, theater maken.

Een gewei voor Gorki die voor zover ik kon horen waarschijnlijk wel een erg mooie tekst heeft geschreven over schoonheid of waarheid , idealisme of oppertunisme. En hij moet dat ene gewei dan maar delen met de acteurs voor hun moed en doorzettingsvermogen. Alle tomaten gaan naar de regie van deze misdaad. Schandelijk om zoiets te maken: zo liefdeloos, zo onverschillig, zo gemakzuchtig. Waarom mag ik niets horen, niets ervaren, niets zien wat mijn gedachten prikkelt of mijn zinnen beroert? Waarom moet alles zo lelijk, zo anti, zo flauw. Waarom zo’n lelijk dekor, zulke stomme kostuums en zo’n studentikoze cabaret-achtige enscenering met deuren die dichtslaan als hekken in een weiland? Waarom moet dit gemaakt? Waarom moet dit gesubsidieerd? Waarom moest ik hier geld voor betalen?
Weg met Koos Terpstra!

Het maximum van zes geweien is veel te weinig voor deze magistrale performance van de beste acteur van Nederland. Zijn naam is J.E.R.O.E.N W.I.L.L.E.M.S.
Na de kleinere zaal van Oostpool nu op de plek waar deze voorstelling nog meer tot zin recht komt: een uitverkochte stadsschouwburg Amsterdam.

Willems interpreteert Brel, maar op zo’n manier dat ik veel begrijp van de legendarische performances van Brel.
Willems zingt en speelt elk chanson, elke zin, elke noot, volledig uit, maar meestal door schijnbaar nonchalant niet zo veel te doen, maar ondertussen!
Met een klein gebaar en soms een groot, proef je al in zijn mimiek en houding de versregel die gezongen gaat worden. In elk lied wordt een toneelstuk van drie uur samengeperst tot een performance van een minuut of drie. En dat een keer of tien (?) achter mekaar. Wat een superieure klasse. Tranen en Kippenvel. Een groot verzoek aan de makers om méééér!

Eens in de zoveel tijd is er zo’n voorstelling waarvan je vindt dat iedereen die eigenlijk moet zien. Gilgamesj is er zo een. Zonder uitzondering sterke rollen met groot spelplezier. Heerlijke terloopse humor en jongensachtige aandoenlijkheid. Functionele en overdonderende effecten. Kortom: hulde aan de Theatercompagnie & gaat dat zien! Jasper

Gilgamesj, hij die alles gezien heeft is een prachtige solovoorstelling, die de luisteraar (en kijker) tot de laatste minuut geboeid houdt. Keesmaat brengt de tekst zeer overtuigend. Een dergelijke voorstelling zou aan een gebrek aan actie kunnen leiden, maar het tegendeel is het geval. De actie zit nu niet in het spel, maar in de tekst en in de manier waarop deze gebracht wordt. Decor en belichting zijn zoals altijd bij het Rotheater goed passend. De muziek is goed, maar Keesmaat zou de muziek eigenlijk niet eens nodig hebben. Ben nu heel benieuwd hoe de Theatercompagnie Gilgamesj verhaalt….

Jammer dat er geen gouden gewei bestaat, anders zou ik die nog toevoegen. Met afstand de beste nederlandse acteur die ook nog tranen in je ogen en rillingen op je rug zingt.
Magistraal!!!!

Wat kan ik nog toevoegen aan hetgeen al is geschreven? Ik heb genoten gisteravond. Niet zozeer van het Tantalus-achtige spektakel, al voegde dat bij tijd en wijle zeker wel iets toe. Ik heb vooral genoten van bijzonder sterk spel: Fedja van Huet is uitstekend, Anneke Blok erg sterk, Stefaan Degand magistraal, Theu Boermans precies zoals het hoort. Sowieso in Gilgamesj geen zwakke rollen, dat is bij veel voorstellingen wel anders.
Verder: de tekst! Schitterend. Soms wat veel ineens, maar het bleef behapbaar. De tekst staat als een huis. De hele voorstelling staat als een huis. Dus nogmaals: ik heb genoten gisteravond.

Christus wat is dit nu weer? Goede Tijden meets de Haagse Comedie. Dat de schrijfster dit waardeloze stuk aan de openbaarheid heeft willen prijsgeven is misschien nog goed te praten met een beroep op gebrek aan intelligentie, hetgeen blijkt uit de geforceerde dialogen en de totale afwezigheid van enige tekenen van leven in haar ‘personages’. Dat een regisseur vervolgens uitgerekend dit stuk ongeluk uitkiest om zo sec op de planken te zetten valt niet te verdedigen en riekt nog het meest naar arrogantie. ‘Ach, voor Anne-Wil en Edwin komt het publiek wel,’lijkt men gedacht te hebben. Inderdaad, het publiek dat meestal de voorstellingen van het Nationale Toneel bevolkt was weer massaal aanwezig: het was een komen en gaan van uitgedroogde voorhoutse schildpadden met dito ega’s. Waarom twee talentloze actrices naast Anne-Wil Blankers en Edwin de Vries op toneel worden geduld is mij een raadsel. Een aanrader voor eenieder die voor eens en voor altijd van het -tegen beter weten in- bezoeken van toneelvoorstellingen af wil zijn. Eén tomaat kon ik nog net toewerpen, daarna ben ik in slaap gesukkeld.