Het is bijna onbegonnen werk een minirecensie te schrijven over deze voorstelling. Hoe leg ik uit dat de hemelvaart van een namaakhamster aan een draadje, waarmee het stuk eindigt, me tot tranen toe heeft ontroerd? (Zelfs nu ik er alleen maar over schrijf komt weer iets van dat gevoel bij meterug!). In Den Haag en omstreken zijn er sinds afgelopen zaterdag enkele tientallen mensen (veel te weinig; de zaal van Korzo was niet eens uitverkocht!) die het (waarschijnlijk) zullen begrijpen.
Ik ga niet zo vaak naar toneelvoorstellingen. Anderhalf jaar geleden gingen mijn vrouw en ik voornamelijk op goed geluk naar ‘Ogen vol waanzin’. Na afloop waren we allebei enthousiast. De combinatie van intens toneelspel (zuivere gevoelsuitdrukking zonder de “toneelschooltoon” die het “grote theater” vaak ontsiert en ook zonder de opgelegde nonchalance van de televisiesoaps) en perfecte enscenering maakt veel indruk op ons. Daarom gingen we met veel belangstelling naar “Cashville”. Het toneelstuk overtrof onze verwachtingen. Christine van Stralen speelde rol van de moeder met veel overtuigingskracht en Sanne Vogel… Die moet wat ons betreft nog heel lang zulke prachtige voorstellingen blijven schrijven en spelen. 6 geweien voor deze voorstelling! Maar laat niemand dat uitsluitend op mijn woord aannemen. Zelf gaan kijken!