Hoe meer mensen; hoe beter de voorstelling tot zijn recht zal komen.
In plaats van de 800 waar plaats voor is waren wij gisterenavond met 80 personen aanwezig. Dat is jammer: een voorstelling verloopt dan toch anders.
Bij volle duisternis werkt deze voorstelling optimaal. Al met al een harde dobber voor The Lunatics niet alleen op zoek naar het licht maar ook nog vechten tegen onbezette sinaasappelkisten en de volle maan.

New Cool Collective tegen Zuco 103: Dat is gewoon Absoluut stroef (rogier) en Scheurgaaf (ook Rogier) Maar het is dus supergaaf! Zinderende hitte, en opzwepende ritmes, dansende lichamen en een goede sfeer is alles wat je nodig je hebt! En natuurlijk een openbaar sjekkie! in de kleine zaal welteverstaan!!! Genoeg ingrediënten om een supercoole avond te hebben! Veel uitroeptekens geeft al aan dat het gewoon iets is om zelf te beleven! Kom volgend jaar zelf in het opzwepende ritme staan en dans en beleef en voel en get the vibe!!! Get the contest! And feel yourself irresisteble and ALIVE!!!

Sicilian Sisters is een genot voor oog, oor en smaakpapillen. Met het juiste Siciliaanse gevoel ontrolt zich een verhaal van hartstocht, weemoed en verlangen. De actrices en de kokkin, weten in de Orangerie een uitmuntende voorstelling te maken.

Ondanks dat er niet zoveel publiek werd mijn vriendin prettig betrokken bij de voorstelling. Het verhaal gaat over een aantal insekten dat met behulp van eieren zichzelf proberen voort te planten. Dit lukt echter niet altijd en dan…, ja ga dat zelf maar zien. Het verhaal is zoals ze zelf zeggen: “een beetje dun”, maar de effecten en lokatie maken veel goed. Deze voorstelling kan veel mensen aan dus het zal niet snel uitverkocht zijn. Ik bedacht me dat de Brabanders hier wellicht niet heen gaan omdat The Lunatics uit Den Bosch komen. “Dat kan niet veel zijn dus!” Ik zou zeggen: Kom je uit Brabant of uit Den Bosch, dan mag je dit stuk van eigen bodem zeker niet missen.

Warm, warm, houten bankjes en twee mooie meiden. Melo-dramatisch verhaal wordt rustig, met humor en subtiel verteld. Twee actrices met verschillende uitstraling spelen dezelfde rol en alle bijpersonages. De zelfbewustheid waarmee ze hun verschil in lichaam inzetten, valt mooi samen met de schaamteloosheid waarmee het hoofdpersonage zich prostitueerd. Sorry pardon, het is 32 graden en blaat feministische drama-analyse. Maar volgens mij is het wel een vrouwenvoorstelling.

Het kan zijn dat ik als Noorderling sommige nuances hebt gemist (ik weet nog steeds niet wat “meukelen” betekent), maar het authentieke leed van de grote Brabantse tooneelspeler Antoon van Loon ontging mij niet. Ik vond het jammer dat ik niet alles kon zien, we zaten knap beroerd, maar ook als ik de ogen sloot kon ik genieten van de sterke tekst (plus natuurlijk de Dictie en Timing van de spelers).

Lang niet zo’n slechte voorstelling als verwachtte. Best goed eigenlijk. De teksten van Boon snijden hout. Het onderscheid in wereldbeeld tussen de verschillende personages vond ik treurig herkenbaar.
Probleem is dat deze voorstelling, over een verkild huwelijk en een man in die in een vrieskelder werkt, smelt bij 35 graden. Dit moet je in de winter spelen, in een zaal zonder verwarming. Tomaten dus, voor slechte timing.

Wijktheatervoorstelling van het Ro-theater die het ook leuk doet op de zomerfestivals. Twee zussen leveren commentaar op elkaars leven. De Bitchy zakenvrouw zus Claire is goed getroffen. Ik herken het type, toon en kostuums zijn goed getroffen. De actrice die de zweef-zus Suzanne speelt is minder goed gecast. De esoterische hysterie is goed, maar dat zij de oudste zus is, wordt niet geloofwaardig gemaakt. Ik begrjip ook niet zo goed, waarom ze dat moet spelen en waarom daar zo de nadruk op moet. Jammer dat de sympathie zo over duidelijk bij Claire ligt, dat maakt de voorstelling minder spannend.

Taillebloed laat zien hoe een relatie verstikt omdat man en vrouw elkaar emotioneel niet (willen) begrijpen. De man wil gewoon doen, de vrouw ongewoon. De vrouw zoekt de er ultieme uitdaging aan zee, terwijl de man thuis bij zichzelf te rade gaat. Uiteindelijk wordt een ongewone situatie weer gewoon en weten beide niet hoe verder te gaan. Is dat niet de dagelijkse realiteit. Taillebloed is geslaagd, maar soms langdradig zoals de dingen in ons leven.

Typisch een geval van 100 gemiste kansen en een aantal vrouwen die zich erg goed geamuseerd hebben tijdens de repetitie. Het is nat en af en toe geinspireerd en daarmee hebben we al heel veel verklapt.