Zeer herkenbare voorstelling over man en een vrouw die al jaren een relatie hebben, maar nog steeds niet op hetzelfde niveau communiceren. De teksten van Natasja DÁrmagnac zijn af, soms hilarisch en altijd treffend, geen woord te veel. De videobeelden op de achtergrond van jongetje en meisje laten zien dat de communicatie tussen de twee geslachten al op jonge leeftijd speelt. De rollen van de man en vrouw worden perfect neergezet. Monologen aan het eind van het stuk hadden wat korter gemogen.

Helemaal met H. de S. eens. Wij hebben de voorstelling gezien in C.C. Den Bolder te Waspik. Een voorstelling vanaf 4 jaar. Maar ook voor de ouders. Een echte familievoorstelling. Eric van Overbeek speelt zo knap alle rollen. Een talent. Hopelijk gaan we nog veel van hem horen. Ben nu al benieuwd naar zijn nieuwe voorstelling. Wat een genot. Daar kan Cees Brandt nog wat van leren.

Wat een prachtige voorstelling die iedereen moet zien. Eric van Overbeek is de nieuwe Frank Groothof. Hij speelt 7 rollen in deze voorstelling. Komische, poezie, mooie muziek. De voorstelling is een verrijking van de ziel. Ga ‘m zien!

Bij deze voorstelling heb ik me geen minuut verveeld. Het sprankelde, en de acteurs genoten zichtbaar van wat ze neerzetten.

Wat een platte, nietszeggende voorstelling. Een orgie van sex, stront, pis, kots en blote tieten. Jammer, want de acteurs hebben duidelijk wel talent. Vandaar het ene gewei.

Later Weiter is een solo van Lizzy Timmers. Centraal staan de toekomstdromen van een ‘would be’ architect. En zowaar het lukt…
Alleen is dat ook echt zo? Is het nu zo dat wij rode sjaaltjes kopen bij de C&A omdat wij het terugzien in de Viva’s en folders? Zijn onze dromen misschien net zo gestuurd?
Goed Spel, knagende onrust & Food for Thought. Thx Lizzy

Vincent van den Berg is erg leuk als dwerg. Het rugzakje is erg leuk als bochel. Jacob Derwig is erg leuk als die maffe professor en de rest is ook al erg leuk.
Deel 1 vond ik het beste stuk. Chaotisch. Vooral Van den Berg die mooi voorleest.
Mooie locatie voor zo’n stuk, die snijzaal.
En lekkere worst tussendoor, ook niet onbelangrijk.
Goed, 4 geweien.

Lessings verhaal is simpel. De gevestigde macht, vertolkt door de prins plus adellijke entourage, slachtoffert de machtelozen, in dit geval een lieftallig burgermeisje en haar ouders. Zo’n soap zou je hedendaags kunnen maken: een penthouse bitch uit het grootgeld-netwerk vergrijpt zich aan een onschuldige prins.
Maar De Tijd heeft het achttiende eeuwse stuk veel geraffineerder bij de tijd gemaakt. Alsof Dorothy Parker Liaisons Dangereuses onder handen heeft genomen - spannend, snel, vol geestig en geestrijk cynisme gelardeerd met oneliners en snedigheden. En dat dan in een zeer actuele regie annex goed getimede en lekkere muziek. Kortom: Lucas Vandervost en kompanen hebben er een feest van gemaakt. Met een magistrale rol van Warre Borgmans. Gaat dat zien, gaat dat zien!

Erg onder de indruk van het gepiel met poppetjes en camera’s (de Grote Oorlog had ik gemist… dus dit was helemaal nieuw voor mij), maar waarom moest ik dan toch weer de hele tijd naar acteurs kijken, die interesseerden me echt helemaal geen bal. Sterker nog, het werd er een beetje een puinhoop van en ik heb dan ook absoluut de point van het stuk niet meegekregen. Huur een dramaturg.

Marcel Lenssen heeft van Jean Racine’s soms ondoordringbare tekst Berenice een zeer heldere bewerking gemaakt. Hij herschreef Berenice tot een zeer toegankelijke tekst met een hoge actualiteitswaarde. Marcel speelt en knutselt graag met taal, dat werd al duidelijk in zijn vorige regies, zowel in repertoire (bvb. Mooi bij Aluin) als in zelf geschreven teksten (bvb. Nicotinetaal en de monoloog Ik). In niets dan de waarheid zien we drie acteurs van kaliber (Carola Arons, Flip Filz en Bram Coopmans)in een meeslepend drama schitteren. Carola als een ogenschijnlijk zwierige en gulle diva die naarmate het verhaal vordert transformeert tot een egoistisch wrak. Ontroerend en meesterlijk. Ook Bram en Flip zetten scherp hun personages neer. Op een soms hilarisch, maar ook tragische manier blijven ze vechten voor hun zelfbehoud.
Werni und Walti maken een mooie en veelbelovende start met deze Niets dan de Waarheid. Een pareltje.