Tomaatje voor dit niemendalletje van Stella Den Haag. Wat een flauw toneelstukje waar dramaturgisch geen moer van klopt en dat aanstellerig wordt gespeeld. Gauw vergeten.

Wat een beschaafde, keurige voorstelling is dit. Zo verantwoord, zo zonder enige verbeeldingskracht, zo letterlijk. De muziek is ook al zo braaf. De zeven muzikanten zitten er als zoutzakken bij en de zangeres heeft maar een enkele theatrale pose tot haar beschikking. Een navrant onderwerp (asielzoekersproblematiek) wordt hier gesmoord in een totaal artificiële vorm. Alles vakkundig gedaan, daarvoor een gewei, maar dat vakmanschap krijgt geen wending die verrast of verbaast.

Het is een slopend ballet van iedereen tegen iedereen en iedereen tegen het kroeginterieur. Een perfect uitgevoerde geweldadige choreografie. Gooi- en smijtwerk van topniveau. Dus voor slapstick van deze tijd: altijd Alex d’Electrique!

Jim v.d. Woude speelt een slaperig partijtje tennis “Indian style” met zijn schaduw. Prettig subtiel, zeker als je de context in aanmerking neemt. En troostrijk vergeleken bij het vertoon dat ons in de komende weken van al die uitsloverige OS-sporters te wachten staat.

De RollerCoaster en Eric Koller leveren een mens-machinegevecht. En dik half uur grimassen en slapstick tot machine en mens zijn gesloopt. Leuk geprobeerd, maar wat mij betreft niet leuk genoeg.

In een sfeervolle, doch zwoele Operatent ben ik helemaal uit mijn dak gegaan door het optreden van twee wereldwijven. Met recht verdienen Minyeshu en Julya dit predikaat.
De nu Belgische Minyeshu uit Ethiopië met haar zeer ritmische muzikanten uit Ethiopië, Soedan, Amerika en zelfs Nederland nam mij zingend en dansend mee naar haar thuisland waar oorlog en hongersnood tot de gewoonste zaak van de wereld behoren. Vol emotie en overgave zong zij liedjes over het harde leven in Ethiopië, maar er was ook plaats voor liefdeliedjes. Ondanks de barre omstandigheden in dat land is er altijd plaats voor de liefde en dat straalde Minyeshu voortreffelijk uit.
Het tweede wereldwijf Julya Lo’ko komt uit de Molukken. Daar deugt het ook niet. Onder begeleiding van een opzwepende percussie muzikant en een klasbak van een gitarist zong Julya gevoelige liedjes van Sting, maar ook echte Molukse liedjes over de man en de vrouw. Ik ben nog verbaasd dat een tengere en kleine vrouw zo’n stemvolume heeft die bij mij beeld oproept van aan een warme lavastroom die op mij neerdaalt. Ook hulde aan Leonie Jansen die het weer gelukt is om twee prachtige kleurrijke vrouwen uit de Derde Wereld op het podium te brengen. Leonie is eveneens een wereldwijf!

Ik zag Oskar ‘s Middags voordat de barren open waren gefascineerd naar het hek dat de KingKong-bar afsloot staren. Hij vroeg me of het hek daar bleef staan, omdat hij er zijn voorstelling ging doen. We raakten aan de praat en hij maakte een geweldige indruk op me. Later op de dag zag ik heb weer en hji vertelde me dat hij toch op het plein zou optreden in plaats van in onze bar. Ik raakte steeds meer geïnteresseerd en besloot zijn voorstelling te bezoeken.
In het begin zag het er een beetje uit als een “standaard” straatvoorstelling, zoeentje met een grappige man en een tafeltje wat afgeladen is met goodies om het publiek te vermaken. Niets bleek echter minder waar, “All Aboard” was een zeer diepe filosofie in het jasje van de straatact. Oskar begon door te zeggen “Everyone has a birthday”. Het publiek leek verward, ik was het in elk geval wel. Hij liet zien dat hij voor zijn verjaardag een treintje had gekregen. Terwijl hij het speelgoedje aan ons liet zien zei hij dat hij een locomotief wel wilde vergelijken met het leven zelf. En de rails die hij later pakte symboliseerde dan de levensweg die je afloopt om uiteindelijk bij het “Eindstation” uit te komen. Deze basis was de rode draad van de show, hoe Oskar het verder versierd met alle characters, speeltjes en stellingen moet u zelf aanschouwen ben ik van mening.
“All Aboard” is in mijn opinie een van de diepste en luchtigste straatacts van deze tijd. Ik hoop Oskar - die nu mijn favoriete artiest/filosoof is geworden - nog eens te zien en hem feedback te kunnen geven, en mischien een biertje ofzo. Dit is dus een verkapte oproep aan ieder die hem kent om deze recensie te vertalen en hem aan The Man Himself te laten lezen.
En aan oskar zelf wil ik nu vast zeggen: “genius at its best my friend, come grab a beer or two at the KING KONG bar, I’m the bald guy you spoke to earlier”.
Oskar: Humor, Interactie en Overtuigend!

Een warme voorstelling, Jammer dat je op stoelen zat in plaats van staan, dan was er zeker gedanst (schuifelen!;-)) De stem van Renee gaat van schreeuwerig warm naar fado en weer terug.
in een woord heet.

Nu weten we het zeker, we zijn niet into ‘experimenteel toneel’. Voor deze vorm van theater lijkt weinig fantasie nodig. Beetje lopen, wat sex en veel geweld.10 kleine negertjes en uiteindelijk blijft de buitenstaander weer alleen over. Referentie aan het ‘post-Pim’ tijdperk ontgaat ons volkomen. De wereld is zo slecht nog niet en zeker niet op deze fantastische locatie, die ondanks de muggen zeker de moeite waard was! De moose is dan ook voor de verassing van de plek.We verwachtten meer expressie van de spelers.

ik vind het super leuk hier. ik vond alleen vorig jaar de boulevard leuker omdat er toen allemaal tentjes op de parade stonden en dat was gezelligger. maar ik vind de lichtjes wel leuk en gezellig, en mijn broer moest meehelpen bij een voorstelling, en die was heel erg knap, want dat was met vuur fakkels, knap he? groetjes merel van geene uit vught (6)